Cloaca: een inmiddels bekend stuk. Gevierd, geapplaudisseerd, geroemd. En juist om die reden een risicovol stuk om te spelen.

Toch blijkt het verhaal over vier studievrienden die gezamenlijk naar de klote gaan in regie van Manon van Gelder in goede handen. Toneelgroep Rood staat bekend om haar ongebruikelijke en opwindende locatie-keuzes, en daarop vormt dit stuk geen uitzondering.

We komen binnen, een man of 30 sterk, in een prachtige penthouse in de omgeving van Den Haag Holland Spoor. We nemen plaats in het appartement van Pieter, onmiskenbaar het appartement van een man met smaak. Hoewel de eerste scene nog wat wankel lijkt, komen de 4 acteurs binnen no-time op stoom. En als die locomotief op gang is, blijkt er geen houden meer aan. De magnifieke teksten van Maria Goos zijn in ere gehouden en de dialogen en cross-talks zijn scherp, de timing klopt, het tempo is moordend, de mise-en-scene doordacht zonder opdringerig aanwezig te zijn.

Na een pauze van een half uur (het stuk duurt 2 uur en een kwartier) komen we terug voor het tweede deel. Hoewel dit trager is en de energie lijkt te lijden onder de dramatische ontwikkelingen die zich in rap tempo ontrafelen, blijft het stuk boeien. De tijdssprongen die worden genomen zijn vormgegeven als acceptabele stijlbreuken.

Vooral de prestatie van Anton Mynot als Tom verdiend een vermelding: een acteur die zegt nooit een snuif heeft genomen benadert de realiteit hiervan onwaarschijnlijk goed! Zijn spel is tot in de puntjes consistent, en eigenlijk valt hetzelfde te zeggen over de overige acteurs.

Marten van der Meijden als Joep, een droevige eikel van een politicus, die het oog voor dat wat mooi is kwijtraakt. Strak gespeeld, helder vormgegeven. Nathanael Versnel zet Pieter neer, soms op het randje van illustratie, ineens, maar overwegend consequent en vooral fysiek erg sterk. Stephen Otterspoor maakt Maarten een DJ’achtige regisseur, en Jaclyn Rooker speelt de call girl die Joep verleidt…tot andere zaken dan hij had voorzien.

De locatie is een personage op zich, de intimiteit ervan heeft zijn weerslag op het publiek. Ook het muziekgebruik sluit aan bij de intieme sfeer. En dan is er natuurlijk: De Tekst. Getverdemme wat schrijft die Maria Goos toch briljant.

En ik zou u willen vertellen: gaat dat zien. Ware het niet dat alle voorstellingen zijn uitverkocht. Jammer voor u !